Piękno nie zna wieku

Ten post jest dedykowany w całości mojej Mamie, kobiecie, która przeczy opinii, iż w wieku powyżej 60 lat nie można być piękną i zadbaną. Ona wyznaje zasadę: należy dbać o siebie póki się żyje i to wpaja mi od najmłodszych lat. Żadnego obgryzania paznokci, wyciskania pryszczy, zbyt długiego opalania. Dużo Jej zawdzięczam, w końcu to Mama.

Włosy

Mama od kilku lat farbuje się na blond, używa odcienia E20 od Palette. Myje włosy raz na tydzień, farbuje co dwa miesiące. Zaprzyjaźniła się z:

- Szamponem Dove

-Odżywką Syoss.

Używa różnych wariantów kosmetyków  wyżej wymienionych marek.

Od prawie 10 lat mama nosi koki. Na jej fryzury często spoglądają z zazdrością młode dziewczyny, ponieważ potrafi ona niebanalnie upiąć włosy. Upięcia stworzone przez nią często są małymi dziełami sztuki. Co najciekawsze, mama nie ma nic wspólnego z fryzjerstwem, po prostu patrzy krytycznie w lustro i wie, w czym jej ładnie.

Ps. . MOJA MAMA MA PRAWIE 67 LAT I NIE SIWIEJE. Kwestia genów.

Paznokcie

Ktoś kiedyś powiedział, że moja mama ma tandetne paznokcie i tandetny styl robienia manicure. Kiedy jej to powiedziałam, tylko się zaśmiała. Osoba, która ją krytykowała była prawie trzy razy młodsza i nie mogła się pochwalić paznokciami, bo je obgryzała. Paskudny, czy wręcz obrzydliwy, jakby skwitowała to moja mama, nawyk.

Jaki kształt płytki? Oczywiście migdał. Nie widziałam nigdy innego kształtu u mamy i nie zobaczę, ponieważ, według niej, to najpiękniejszy i najbardziej elegancki sposób opiłowywania, a moja mama jest kobietą elegancką i ma swój styl.

Odżywki? Nie, żadnej. Mama nie stosuje nic by poprawić kondycję płytki, nie używa też bazy pod lakier.

Oto manicure mamy:

Siła jej paznokci to również w pewnym sensie rezultat genów.

Może ten post pokaże choć jednej osobie, że kobieta w każdym wieku jest piękna, jeśli potrafi o siebie zadbać.

Muszę się przyznać do jednej rzeczy: mając geny mojej mamy, czuję się szczęściarą.