Top 4: anegdoty studenckie

Życie studenta to nie tylko nauka, zakuwanie, egzaminy. Zdarzają się sytuacje zaskakujące, śmieszne, czasem przykre. Oto pięć anegdot z mojego studenckiego życia.

1.Znikająca ocena

Na pierwszym roku mieliśmy przedmiot : podstawy psychologii. Dziewczyna z roku uparła się, że mamy egzamin z tych zajęć (do dzisiaj nie wiem, skąd wzięła tę informację ale to szczegół). Faktem jest, że przez nią wykładowczyni zrobiła nam egzamin. Tematy nie były łatwe, trzeba było kuć, na szczęście udało mi się zaliczyć, dostałam 4,5. Jakie było moje zdziwienie (i nie tylko moje), gdy pani w dziekanacie... Skreśliła nam te oceny i wpisała Zal (od zaliczone). Wściekłość była ogromna. Tyle nauki i guzik z tego! Zaliczenie dostalibyśmy za samą obecność. Ale takie życie...

2.Palec

Na pierwszym roku mieliśmy łacinę. Nie był to mój ulubiony przedmiot ale jakoś dałam radę, właściwie nie miałam innego wyjścia, jeśli chciałam być filologiem.

Aby poprawić swoje oceny przygotowałam referat na temat zwyczajów pogrzebowych w Rzymie. Jednym z zagadnień jakie omawiałam był tzw. pogrzeb palca. Miał on miejsce gdy człowiek zmarł przed wybudowaniem grobowca. Aby zapewnić jego duszy spokój należało odciąć palec, włożyć go do ziemi, i skremować ciało. Gdy mówiłam o tym moja koleżanka, J. zapytała:

-Palec odcinało się przed czy po kremacji.

W tym momencie umarłam.

3. Ta pani W...

Na trzecim roku mieliśmy praktyki śródroczne logopedyczne w szpitalu. Polegało to na tym, że co dwa tygodnie jeździliśmy do szpitalnego gabinetu logopedy, by oglądać jego pracę.

Grupka moich koleżanek siedziała w autobusie i plotkowała o studiach, wykładowcach, itp. W końcu rozmowa zeszła na naszą opiekunkę praktyki, panią W. Dziewczyny zaczęły ją obgadywać: że wygląda paskudnie, jest nudna, chwali się swoim pieskiem itp... Nagle, kątem oka jedna z plotkarek zobaczyła siedzącą nieopodal znajomą kobiecą sylwetkę, przysłuchującą się tej rozmowie z niemałą uwagą i smutkiem w oczach. Kto zgadnie, kim była owa kobieta?

4. Co ty w ogóle studiujesz?

W ramach siatki studiów musiałam odbyć tygodniową, ciągłą praktykę logopedyczną. Na miejsce praktyki wybrałam przedszkole, ponieważ lubię przebywać z dziećmi.

Moja opiekunka miała zupełnie błędne przekonanie co do zakresu mojej praktyki. Zamiast pokazywać mi warsztat logopedyczny uczyła mnie rzeczy związanych z byciem nauczycielem przedszkolnym. Na nic sugestie, że to nie moja działka. Ona wie lepiej ode mnie, co studiuję. W efekcie zamiast warsztatu logopedycznego poznałam m.in. podstawę programową przedszkola...

Podobały się moje anegdoty?